61 / 209
60
|
BASINDA 41 YILLIKYOLCULUĞUNÖYKÜSÜ : BURSAHAKİMİYET
|
Orada karacılar ile denizcilerin farkını anladım. Başladım
anlatmaya ‘Efendim, vaziyet böyle, böyle. İstanbul gazetesi
gibi değiliz. İstanbul basınına bu uygulanıyor, bize Bilecik’te
eski gazetenin statüsü uygulanıyor. Biz sadece ve sadece ga-
zeteyi basmak zorundayız. Piyasaya verirsek, bizim gazetede
de yazılmaması gereken bir şey bulunursa, dağıtımına zaten
el koyma yetkiniz var. Dağıtımına el koyarsınız, toplatma ka-
rarı alırsınız. Biz de gazeteyi toplarız, bundan normal bir şey
olabilir mi?
‘Niçin bunu yapmıyorlar ‘dedi ve ondan sonra kendi araların-
da konuştular. Bu arada, ben yoldan gelmişim, onlar da kalkıp
gelmişler oraya. Kahvaltı servisi yapılıyor. Yani dört dörtlük
bir kahvaltı, ben onca amiralle kahvaltı ediyorum.
Ondan sonra ‘ siz gidin, bizden haber bekleyin’ dedi. Doğru
Bursa’ya döndüm. O zaman düşünün araba telefonu yok, cep
telefonu yok, hiçbir şey yok. Yolda bir telefon buldum Feridun
‘ne oluyor, bitiyor, orası nasıl?’ diye sorayım dedim Feridun’a
‘dikkat et, gazeteyi kapatabiliriz. Hazırlıklı ol’ dedim. Feridun
benim evden Gölcük’e gittiğimi, öğrenmiş. Semra söylemiş,
‘Saruhan Gölcük’e gitti’ diye.
Ben gazeteye geldim, Feridun ‘yahu, Saruhan neredesin? On
kere Vali sordu, belki on kere Garnizon Komutanı sordu’ dedi.
Ne istiyorlarmış deyince ‘Seninle görüşmek istiyorlarmış’ dedi
ve gülmeye başladı. Yani ne derler askerde, ‘emir demiri keser’
işte onun ne olduğunu net olarak yaşadık.
Yani mantıklı bir şey tersine dönebiliyor, mantıksız bir şey olu-
yor. Bunlar da hayatın tecrübeleri. Gazeteyi yönetmemiş olan-
lar bilmez. O geceyi yaşamamış olanlar bilmez. Böyle gelmiş,
gitmiş.’
Saruhan Ayber, Feridun Evrenosoğlu